| تأثیر شخصیت پردازی داستان در آموزش علوم اجتماعی |
| کد مقاله : 1187-NCSSE6 |
| نویسندگان |
|
ناصر پورحبیبی زرندی *1، زهرا اسماعیل پناه املشی2 1عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان گیلان 2مشاور آموزشی ناحیه یک اداره کل آموزش و پرورش؛ گیلان؛ ایران |
| چکیده مقاله |
| هدف این پژوهش بررسی میزان تأثیر بهکارگیری شخصیتپردازی در داستانهای آموزشی بر یادگیری مفاهیم علوم اجتماعی در دانشآموزان دوره متوسطه است. با توجه به اینکه بسیاری از مفاهیم علوم اجتماعی ماهیتی انتزاعی دارند و درک آنها برای دانشآموزان چالشبرانگیز است، استفاده از روشهای نوین آموزشی همچون داستانگویی شخصیتمحور میتواند به افزایش عمق یادگیری و تقویت ارتباط ذهنی فراگیران با موضوعات اجتماعی کمک کند. این مقاله هم با روش توصیفی ـ تحلیلی، ابتدا مبانی نظری نقش داستان در یادگیری را بررسی کرده، سپس کارکردها و کاربستهای داستان در آموزش علوم اجتماعی را تحلیل میکند و هم با بهرهگیری از طرح شبهآزمایشی پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترل انجام شد. نمونه پژوهش شامل ۰۶ دانشآموز پایه سوم متوسطه اول بود که بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش )آموزش مبتنی بر داستان شخصیتمحور( و کنترل )روش سنتی( قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها آزمون پیشرفت تحصیلی و مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. نتایج نشان داد میانگین نمرات پسآزمون در گروه آزمایش بهطور معناداری باالتر از گروه کنترل است (0.001>p (و اندازه اثر حاکی از تأثیر قوی و قابل توجه روش شخصیتپردازی بر یادگیری مفاهیم اجتماعی است. تحلیل دادههای کیفی نیز بیانگر آن بود که شخصیتهای داستانی باعث افزایش انگیزه، تمرکز، هم ذاتپنداری و فهم موقعیتی دانشآموزان شده و به انتقال مفاهیم پیچیده در قالب تجربیات قابل لمس کمک کرده است. بهطور کلی یافتهها نشان میدهد که داستانگویی همراه با شخصیتپردازی میتواند رویکردی کارآمد برای ارتقای کیفیت یادگیری علوم اجتماعی و تقویت یادداری بلندمدت فراگیران باشد. |
| کلیدواژه ها |
| واژگان کلیدی: داستان، علوم اجتماعی، شخصیت محور، پس آزمون |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
