بررسی عوامل مؤثر بر اثربخشی تدریس عوم اجتماعی ( مورد مطالعه: معلمان شهر کوهدشت)
کد مقاله : 1038-NCSSE6
نویسندگان
ولی بهرامی *1، فتح اله کوشکی2
1آموزش علوم اجتماعی، دانشگاه فرهنگیان، ایران، تهران
2دانشگاه فرهنگیان
چکیده مقاله
تدریس اثربخش نقش محوری در ارتقای کیفیت آموزش ایفا می‌کند و تسلط معلمان بر روش‌های نوین، شاخص کلیدی شایستگی حرفه‌ای آنان است. این پژوهش کاربردی و توصیفی-همبستگی است و با هدف بررسی عوامل مؤثر بر اثربخشی تدریس معلمان علوم اجتماعی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان علوم اجتماعی (۲۸ نفر) و دانش‌آموزان پایه دهم رشته علوم انسانی دوره متوسطه دوم (۱۶۵۰ نفر) شهر کوهدشت در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. نمونه‌گیری برای معلمان به روش هدفمند در دسترس (۲۰ نفر) و برای دانش‌آموزان به روش تصادفی منظم (دانش‌آموزان ۱۵ کلاس) صورت گرفت. داده‌ها با پرسشنامه عوامل مؤثر بر بهبود تدریس (مرادخانی و همکاران، ۲۰۱۷؛ شامل پنج عامل: تعامل با دیگران، ابزارهای متنوع، تعامل با دانش‌آموزان، اصول آموزشی، تعامل با جامعه؛ ۳۹ گویه) و پرسشنامه تدریس اثربخش (بالاچاندران و وادایاگام، ۲۰۰۸؛ ۳۴ گویه) جمع‌آوری شد. تحلیل با آزمون t تک‌گروهی، همبستگی پیرسون و SPSS نسخه ۲۵ انجام شد. نتایج نشان داد وضعیت عوامل و تدریس اثربخش متوسط است . روابط همبستگی مثبت و معنادار بود r = 0.582) تا 0.813؛ p < 0.001). با بیشترین سهم تعامل با دانش‌آموزان (r = 0.775)و کمترین اصول آموزشی( . (r =0.582معلمان در تعامل با دانش‌آموزان و همکاران عملکرد مطلوب داشتند، اما در تعامل با جامعه و ابزارها ضعیف بودند. یافته‌ها با نظریه‌های یادگیری اجتماعی ویگوتسکی و سازنده‌گرایی همسو است و پیشنهاد می‌شود برنامه‌های آموزشی بر تقویت مهارت‌های ارتباطی، فناوری و تعامل جامعه‌ای تمرکز کند تا اثربخشی تدریس بهبود یابد و خلاءهای محلی مانند محدودیت‌های فرهنگی پر شود.
کلیدواژه ها
اثربخشی تدریس، دانش‌آموزان پایه دهم، تدریس معلمان، دبیران علوم اجتماعی
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی